31 dec Wervelende OudejaarsShow
Dat was me nog eens een avond om het jaar mee af te sluiten! In sneltreinvaart kwamen de lekkerste nummers voorbij. De aftrap werd gegeven door Merietza Haakmat uit Curacao bij het nummer “Conga”. Maar na dit feestelijke begin ging het direct verder met het prachtige “Don’t Cry for me Argentina”. En dat kan natuurlijk niemand zo mooi zingen als Brigitte Heitzer. Ze heeft immers niet voor niks die zoektocht gewonnen.
René Habraken liet horen dat hij ook het repertoire van Michael Bublé beheerst met “Save the last dance for me”. Hierna was het de beurt aan het orkest. Zij brachten een hommage aan “Quincy Jones” door een selectie uit zijn geweldige oevre te spelen. Na dit spektakelstuk maande Brigitte iedereen tot stilte in “Oh So Quiet” wat iedereen nog wel kent van de IJslandse zangeres Bjork.
Hierna werden de contrasten weer opgezocht met het heftige “Hawaii 5-0” en het rustige “Ik heb je lief” gevolgd door “Maria (Un Dos Tres)” en het kleine “Inspiratie” uit de musical Joe. Nu niet vertolkt door Mathilde Santing maar door Brigitte Heitzer.
Het publiek kwam goed in de stemming tijdens de Nederlandse Medley, maar echt warm kreeg het publiek het bij “La Vida es un Carnaval”. Niet alleen Merietza Haakmat stond op het podium, maar ze werd vergezeld door drie tropische danseressen.
Na de pauze startte René met “Rood” van Marco Borsato waarna Brigitte de microfoon overnam met “Do You Know the Way to San Jose”. De Dieseltrekkers konden daarna zelf vol aan de bak met een geweldige medley van de hits van Lionel Richie gevolgd door de tropische klanken (met echte steeldrum) van Merietza.
Nadat de saxofoonsectie zich uit kon leven met Twisting Saxophones kon het publiek zich uitleven door alle hits van Hazes mee te zingen met onze eigen Frank Arends. Dat het met de toekomst van De Dieseltrekkers wel goed zit, bleek even later. Inmiddels zijn er al een stuk of vier DieseltrekkersKids die een instrument bespelen en ze beleefden hier hun premiere op het grote podium.
Na “Livin La Vida Loca”, “Somebody to Love” en “Mi so den boso” was de avond al weer ten einde. Maar natuurlijk niet zonder toegift, dus ging iedereen nog even helemaal los met “Proud Mary”. Omdat het enthousiaste publiek nog steeds stond te applaudiseren werd “Peter Gunn” de echte afsluiter van de avond.
John Brass ging daarna op de afterparty nog tot in de late uurtjes door!
Een heel goede jaarwisseling allemaal en tot ziens in 2011!!!